PE Marcus: nieuws, vieringen en activiteiten

knop marcus

Lees deze week zeker het dekenaal nieuws

We heten jou van harte welkom op de website van de Pastorale Eenheid Sint-Marcus. U vindt er naast de informatie over al onze activiteiten ook de info over de verschillende sacramenten. Natuurlijk beantwoorden we ook graag jouw persoonlijke vragen. Dit kan via de chatbox onderaan of via de contactpagina. We hopen je zeker te verwelkomen in een van onze eucharistievieringen of op een van onze activiteiten.

We wensen jou verder nog een fijne dag toe.

Op dinsdag 16 november is er om 19u30 in de O.-L-Vrouwbasiliek een avond voor iedereen die gelovig in het leven wil staan. Het jaarthema ‘BROEDERLIJKHEID ONTDEKKEN’ zullen wij samen mogen ervaren. Vanuit alle hoeken van het nieuwe dekenaat Tongeren zijn jullie van harte welkom.
Vier gelovigen van bij ons zullen persoonlijk getuigen hoe zij de broederlijkheid concreet beleven. We zullen kunnen luisteren naar mensen uit Teuven, Vreren, Beverst en Tongeren. Zij zullen ons vertellen over hun engagement en nog meer over hun diepere inspiratie en motivatie om in deze tijd christen te zijn. Ook onze bisschop Patrick Hoogmartens zal kort het jaarthema toelichten.
We zullen genieten van mooie muzikale intermezzo’s en ook samen bidden. Tot slot zullen we elkaar verder kunnen ontmoeten bij een drankje.
Je komt toch ook?! En breng nog een broer en zus mee…

Dekenale Ploeg Tongeren
Deken Eric Reynders

Contacteer hiervoor de pastoresploeg:

Mail EH Pastoor Tony Hayen of 0475/62.61.34.
Mail Diaken Kris Buckinx of 0486/77.95.22.
Mail Parochie-assistente Josiane Houben 0478/37.03.18.

Onder dezelfde titel verscheen in Tertio van 22 september een interview met de Zweedse Kardinaal Anders Arborelius. Als voormalig Karmeliet studeerde hij in de jaren zeventig gedurende 4 jaar aan het seminarie te Brugge en leerde daar vlot Nederlands.
Daarvoor bekeerde hij zich van het Protestantisme naar de katholieke Kerk.
Katholieken in Zweden ?
Wel ja ! Arborelius is dan ook de eerste Zweedse bisschop sedert de 16de eeuw en de aller eerste Zweedse Kardinaal.
Arm en klein kreeg de Zweedse Kerk van Paus Franciscus de eer van een Kardinaal, terwijl traditioneel belangrijke aartsbisdommen als Venetië, Milaan en zelfs het Poolse Krakau momenteel al geruime tijd geen kardinaal meer hebben.
Met onze goede Paus Franciscus krijgen we soms belangrijke lessen. Hij houdt van arm en klein!
Misschien kunnen wij Katholieken in Vlaanderen vandaag wel wat leren van de kleine Zweedse Katholieke Kerk, dacht ik zo.

De eens zo machtige, rijke katholieke Vlaamse Kerk is ondertussen immers ook klein en arm!
Eens zonden wij onze zonen en dochters wereldwijd uit om Gods’ Woord te verkondigen en Christus te brengen bij vele volkeren.
Vandaag zijn wij extreem arm aan priesters, medewerkers allerhande, aan kerkgangers en vooral aan jongeren.
En “corona” deed er ook geen goed aan. Het actief deelnemen aan het geloofsleven en de liturgie van de eucharistie herstelt zich zeer traag.
Laten we ons toch niet andermaal onszelf wat wijs maken van “het komt wel terug”…..
Jawel! Maar niet zonder inspanningen van ieder van ons. En dan maak ik geen onderscheid tussen hen die de weg “terug” zullen vinden en hen die de weg zijn blijven gaan.

Zonder buitenlandse priesters uit India, Afrika en Oost Europa (hoewel ook bij de laatsten de klappen beginnen te vallen) zouden we helemaal geen dienstverlening meer kunnen geven tot in de kleinste parochies en geloofskernen.
Velen vragen zich dan ook af: ‘Hoe overleven wij deze crisis?”
Kardinaal Arborelius zegt: “Je moet als Kerk bereid zijn in een kleine groep te leven”
En dan komt onze reactie; “Hoe kan een kleine groep gelovigen in een seculiere wereld (vandaag) iets betekenen?
Het antwoord is eigenlijk eenvoudig maar vraagt engagement!
Door als gelovigen het mysterie van Christus persoonlijk te beleven!
Als gelovige moet ik niet de Kerk consumeren maar haar mee opbouwen!

Toen we nog rijk en met velen en machtig waren was de verleiding groot om ons geloof gewoon te consumeren en ons te laten meedrijven op het dynamisme van de grote club.
Vandaag hebben we iedereen persoonlijk nodig: actieve inzet is levensnoodzakelijk.
We dienen ons hoogdringend bewust te worden dat we in 2021 in Vlaanderen tot een minderheidskerk behoren en dat we allemaal zelf verantwoordelijk zijn voor ons geloof en onze Kerk.
Juist daar ligt vandaag onze roeping! En daar mogen we fier op zijn dat we die gave en zending als een godsgeschenk mogen ontvangen.

Vandaag stellen we regelmatig vast - u ook ? – dat gelovigen uit het buitenland opvallen door hun zeer regelmatige aanwezigheid in de wekelijkse liturgie. In hun landen van herkomst behoren ze vaak ook tot minderheden.
Wij met ons rijk kerkelijk verleden hebben het moeilijker de groep waarop en waarin we ons konden laten “drijven” is totaal anders en veel kleiner geworden.
Wij hebben grote nood aan ondersteuning om ons geloof te beleven. Zeker onze jongeren!
Het is voor velen vreemd om te behoren tot een minderheidskerk en kunnen dat moeilijk verzoenen met hun leven én integratie in de samenleving zoals ze vandaag is. De angst om “anders te zijn – er niet bij te horen”?
Je zou het kunnen vergelijken met een supporter van een grote sportclub die ieder jaar weer kampioen wordt en dan plots langere tijd maar net overeind blijft. Ontzetting en ontgoocheling alom!
En dan wordt het moeilijk om te blijven kleur bekennen voor de eens zo geliefde club.

Onze bekommernis met z’n allen moet zijn:
Wat missen de mensen en wat kan ik als gelovige daar actief aan toevoegen?
Want de blijvers – volhouders zijn overtuigd van de waarde van hun geloof en voelen zich mede verantwoordelijk voor het geheel. Er willen bij zijn…is reeds een hele bijdrage.
Zoals onze samenleving heel verscheiden is worden ook de kerkelijke gemeenschappen heel verscheiden.
Dat kan een hele rijkdom zijn als we al deze mensen kunnen verwelkomen binnen onze Pastorale Eenheden.
De synodale weg die we in de komende tijd willen gaan zal zich vooral moeten concentreren rond de vraag hoe we iedereen in de Kerk kunnen laten samenwerken en de verschillende groepen kunnen samenbrengen.

Deel 2

Enige tijd geleden kozen we met ons bisdom resoluut voor de Pastorale Eenheden als “parochies van de toekomst”.
Als minderheidskerk met steeds minder priester en medewerkers én kerkgangers kunnen we immers in alle kleine “parochies van weleer” - nu “geloofskernen” al geruime tijd niet meer alles organiseren.

Een mooie liturgie, uitstekend verzorgd is essentieel om GEMEENSCHAP te kunnen vormen.
Met zangkoor, lectoren, aandacht voor jong en oud, aansluitende ontmoetingsmomenten…..
De centrale zondagsvieringen in de “zondagskerk” hebben we nodig om samen te werken aan ons “Kerk-zijn”.
Daarbij is het heel belangrijk dat gelovigen uit alle geloofskernen zich betrokken en welkom weten in deze zondagsvieringen. Als men er zich thuis voelt, wil men ook wel anderen die zich minder gemakkelijk verplaatsen, mee brengen. ’t Is dan immers de moeite waard!

Daarom ook willen we koorleden en lectoren van alle geloofskernen betrekken bij de verzorging van de zondagsliturgie. Versterking van de koren, meerdere lectoren in de viering, onthaalmensen……
En uiteraard misdienaars…..!
Zoals we het nu al doen in de Goede Week en Paaswake….
Natuurlijk wil dan ook de plaatselijke gemeenschap van de zondagskerk alle anderen verwelkomen en de taken delen… Het is geen verlies….maar echte winst !

Vanuit een mooie sfeervolle liturgie kan men zich gezonden weten om in de eigen geloofskern dienstbaar te zijn of te blijven.
Zolang het mogelijk is zullen er vieringen blijven in een aantal kerken op zaterdag, eventueel in de week.
Maar ooit komt het moment dat enkel de zondagsviering zal blijven.
We willen ook inspireren om mee te werken aan diverse gebedsmomenten, avondwaken, uitvaarten enz op regelmatige of sporadische basis.
Ons gelovig liturgisch leven dient niet beperkt te blijven tot het vieren van de eucharistie.
Ook al blijft dat centraal het hoogtepunt van waaruit we door Christus zelf gezonden worden!

Ja, de situatie is ernstig!
Wellicht – heel zeker – zal in een aantal van onze mooie kerken geen regelmatige eucharistie meer mogelijk zijn. (3 pastoors voor 24 geloofskernen – die ieder ook nog verantwoordelijkheden hebben op andere niveau’s).
We willen daarom nu samen de handen aan de ploeg slaan en onze wekelijkse zondagsvieringen veilig stellen en uitstekend verzorgen door zoveel mensen erbij te betrekken. Er zijn immers heel veel taken mogelijk.
Alles tegelijk gaat ons niet lukken maar we willen alvast een begin maken om een toenemende samenwerking mogelijk te maken. In de komende weken zullen we dit ook in de homilie verduidelijken.
Samen met het team willen we ook nagaan welke gebedsmomenten kunnen georganiseerd worden en in welke kerken en waarbij geen priester nodig is. (Aanbidding, Rozenkrans, Taizé-gebed, Verspers….)
Ons gebrek aan priesters kan ook kansen betekenen voor gelovige leken in de ontdekking van hun eigen charisma als voorganger en mede organisator van allerlei gebedsmomenten.
We staan open voor vele suggesties!

Ons bisdom denkt ook reeds na om in de toekomst “alternatieven” te voorzien voor als de tijd komt dat we ook in de zondagskerken per Pastorale Eenheid niet langer iedere zondag een volwaardige eucharistie meer kunnen garanderen.
We hopen uiteraard dat dit nog even zal duren maar we gaan er sneller mee geconfronteerd worden dan we thans denken. (Een priester ziek, een andere toevallig afwezig om welke reden ook…)

De cultuur waarin wij leven is niet alleen vervreemd geraakt van het religieuze erfgoed en zeker van de inhoud van ons geloof maar ook van de waarde en het belang dat iemand er kan aan hechten als persoon en als groep. Zoals bijvoorbeeld de eucharistie en het persoonlijk gebed en in groep.
Dat treft Christenen maar in toenemende mate ook Joden en Moslims, eigen aan de eigen religie.
Geloof en zingeving zijn immers vaak taboe geworden.
En toch ligt de totale zelfontplooiing – waar de mens van droomt – niet in het verlost zijn van alle religie!
Voor velen onder ons is en blijft het geloof een rijkdom en een bron van zingeving en engagement.
De moeite waard om er soms de handen voor aan de ploeg te slaan.
Nieuwe wegen te durven gaan!
Zeker als we vaststellen dat de oude vertrouwde wegen vandaag niet langer aanslaan en eerder ontgoochelend werken.

Synodaal een oplossing?
Parallel met het driejarig synodaalproces dat wereldwijd thans wordt opgestart, willen we werk maken van een vergelijkbaar proces binnen onze eigen Pastorale Eenheid. (Zie mijn tekst in nr 40).
“Synodus” betekent “Samen op weg gaan” !
Laten we samen tonen dat deze processen ons de gelegenheid geven om echt naar elkaar te luisteren en met elkaar in gesprek te gaan.
Deze dialoogcultuur moet in alle geledingen van de Kerk doordringen.
Niet polarisatie ( verdeeldheid) maar communio (gemeenschap) is ons perspectief als Kerkgemeenschap.
Allen samen en niet de ene tegen de ander!
Leren omgaan met diversiteit en gezamenlijk zoeken naar perspectieven…..

Oh ja…dat vraag een luisterende en niet een belerende Kerk.
Om terug te keren tot de essentie van de liturgie van de Eucharistie.
Zoals Vaticanum II ons reeds leerde moet de liturgie opnieuw een act van het hele Volk van God zijn en niet het bijwonen – consumeren- zoals je naar een toneelstuk of film kijkt, van een ritueel dat de priester op zijn eentje voltrekt.
Het is opvallend dat weinigen zich de moeite doen om luidop te antwoorden aan de priester op de vele momenten waar dat voorzien is maar wel wakker schieten op het moment van de enige tekst die de celebranten toekomt ( doxologie) luidop te zeggen terwijl er daar alleen “Amen” wordt verwacht.

Achter de liturgie zoals het zou wenselijk zijn zit meteen een hele kerkopvatting.
Waardige liturgie, trouw aan de eigen identiteit en de voorgeschreven liturgie zijn belangrijk al we de eenheid willen bewaren en…overleven.
Doe je mee aan een levende liturgie met velen…? Werken aan de toekomst?
Pastoor Tony.

terug naar boven

Heb je het nieuws van ons dekenaat al gelezen?

Bezoek ook eens onze andere rubrieken of klik in het linkse menu

Vul onze enquête over de opmaak van de website in aub en klik op het einde op verzenden: